Dat Hema hemdjes gewoon de beste zijn

Hema hemdjes, €8,- en je hebt een genot opzich.

Vaste dingen, producten en mensen, dingen die net even beter zijn dan hetzelfde product van een ander merk. Neem nou bv Hema hemdjes, ja let op hier komt de sluikreclame, half NL loopt erin met zomer en winter, jong en oud. We klampen ons vast aan het idee dat iets hetzelfde blijft, dat geeft ons een prettig gevoel van zekerheid! Maar even zonder grappen, Hema hemdjes zijn dan ook gewoon de beste hemdjes.

Nog even iets tussendoor; het is niet dat ik een enorme Taalnazi ben, dat verre weg van niet, maar ik kan me er toch niet bij neerleggen dat het vrij simpele woord 'hemdjes' door sommige mensen nog steeds wordt geschreven als 'hempjes', stop hiermee aub, danku. 

Als mens hebben we een mening, en die pak je niet van iemand af hoe goed je je best ook doet. We houden nou eenmaal van regelmaat en hebben onze voorkeur voor eten en vrienden, probeer dat maar eens te veranderen.

Maar dat geeft allemaal niet. Dat is de mooie eenvoud van het leven, het primitieve gebeuren wat we mooi vinden, waar wij nuchtere Hollanders allemaal zo van houden > doe maar gewoon dan ben je al gek genoeg!

En als je dan toch ooit iets wil veranderen van je vaste gebruiken en doen, dan nemen we een nieuw gebruik aan een houden we dat weer een tijdje aan, want dat maakt het leven spannend voor ons mensen.

'Iets nieuws proberen'

het vreemde iets

'Ken je dat meisje aan de overkant van de straat?' ' Nee?'

Het leven is vreemd en onvoorspelbaar, ik denk dat elk persoon dat wel ongeveer zo door heeft. En als je denkt dat je heel wat bent, blijk je eigenlijk nog niets te zijn en kun je net zo goed opgaan in de lucht. En als je nu denkt, dit meisje is gek geworden.... Nee hoor!; Als president Obama naar Hawaï vertrekt stopt de wereld ook niet, en kiezen we gewoon een andere president. 

Na vele yolo-quotes ben ik toch gaan nadenken over het vreemde feit dat als je er niet meer bent dat de rest van de wereld dan niet opeens in as verdwijnt ofzo. Dat idee vind ik vreemd, en ik denk vele anderen ook.

Aan de andere kant is het ook wel weer lekker rustig als je niet bekend bent bij iedereen, geen vervelende fans, felle haters en een prima alledaags leventje. Ik denk dat ik dat prima kan accepteren. Hier komt natuurlijk ook weer de leuke quote; ' Nobody is perfect, I'm perfect' bij kijken, toch leuk als jij dan die perfectie niemand bent.

Maar ergens in mijn super intellectuele brein bevind zich toch een plekje wat het niet helemaal eens is met deze argumentatie. Maar ik leg me er vast ooit neer bij het feit dat als ik er niet meer ben, dat de wereld dan gewoon blijft draaien. Dat komt later, want wijsheid komt met de jaren, toch? 

Inspirational quote

het gevaar van de elektrische fiets

Ik weet dat mijn rijstijl niet helemaal op en top juist is, maar de grenzen van gevaarlijk rijden ken ik wel.

Ik rijd nog al vaak op mijn scooter, want luiheid gaat bij mij vóór het moe zijn, en vooral met dit weer (in combinatie met veel fietsers) zijn er gevaarlijke situaties op de weg.
Om eens wat anders te doen dan normaal, ga ik geen enorme klaagpreek houden over de asociale wielrenners, maar ik toon het gevaar van de elektrische fiets aan.

Toen ik vanochtend een ommetje maakte met mijn scooter en over de zogenoemde 'fietsbrug' heen moest, bleek dat een oudere mevrouw met haar elektrische fiets tussen de brug was komen te zitten. Je vraagt je nu af, 'tussen' de brug? 

Hiernaast zie je het fenomeen wat ze hier in de omstreken de 'fietsbrug' noemen. De oudere mevrouw was dus met haar fiets tussen het witte gedeelte (de balken bovenop de brug) en de brug zelf (hetgeen waar je overheen rijd) vast komen zitten. Wonder boven wonder was de vrouw ongedeerd, maar de fiets moest door midden gezaagd worden, zodat je weer over de brug heen kon. 

Om het eerste gevaar even duidelijk te maken: mensen met een elektrische fiets hebben geen controle over de snelheid en het is lastig om ermee te stoppen. De elektrische fiets blijft hoe dan ook een fantastisch hulpmiddel, maar een 'rijbewijs' voor deze fiets zou niet verkeerd zijn.


Het tweede gevaar van een elektrische fiets is dat andere weggebruikers de snelheid van de fietsers moeilijk in kunnen schatten. Je kunt ten eerste al moeilijk zien of de fiets wel elektrisch is, en ten tweede is het lastig om te zien hoe hard de fiets gaat, met als gevolg dat inhalen gevaarlijk kan worden. 

Maar hee, als ik later oud en wijs ben schaf ik ook een elektrische fiets aan, dus niets tegen de elektrische fietsen. Misschien fietsen we over 10 jaar wel de tour de France op elektrische fietsen, dan zou ik misschien ook nog topsporter kunnen worden! Een elektrische fiets is voor mij een prima uitkomst want als ik nu al lui ben, ben ik later vast nog luier! 

lelijke schoolfoto's

Foto's waar je de rest van je leven aan vastzit en die je niet meer kunt veranderen, de beste foto's in je leven; schoolfoto's genaamd.

Je kijkt nu waarschijnlijk twee keer naar de datum van vandaag en je twijfelt eraan of ik niet ergens een steekje los heb zitten. Nee daarin moet ik je teleurstellen, ik weet dat het niet het moment is om schoolfoto's te maken, aangezien het jaar aan zijn einde loopt, maar ik las net een artikel over een leraar die 40 jaar lang dezelfde kleren draagt op zijn schoolfoto's. Hieruit ontstond dus mijn blogje over schoolfoto's.

Ikzelf sta natuurlijk altijd fantastisch op mijn schoolfoto's (ahum..) maar je hebt mensen die het er niet al te best van afbrengen. Beugels en brillen die het licht weerkaatsen, door de wind verward haar en het ergste is nog wel, die geforceerde lach die je moet trekken. 
De verwachtingen van jou als lezer zijn nu nog niet opgehouden, je wil nu dat ik foto's bij mijn blog doe van lelijke schoolfoto's. Hoe graag ik dit ook zou willen, ik doe het niet want dan schaadt ik deze personen op de foto nog meer door hun lelijke schoolfoto op mijn blog te zetten. 

Maar goed, terug naar het onderwerp dat deze post op zijn gang zette, de leraar die 40 jaar lang dezelfde kleren droeg op zijn schoolfoto's. Het betreft de doodgewone man Dale Irby, die sinds 1973 begonnen is met dit fenomeen. Ikzelf vind dit een ware prestatie, want je zou denken dat kleren na een tijdje wel vergaan of zoiets. Kijk zelf maar eens naar het filmpje, ik denk dat dit een hoop duidelijk maakt. 
Dale Irby is nu met pensioen na 40 jaar lang sportleraar te zijn geweest. Beste Dale Irby, ook al ken ik je niet, je hebt mijn dag weer goed gemaakt.