Ik heet Kieta

Even ter informatie voor de mensen die me niet kennen, mijn naam spreek je uit als 'Kieta', de K spreek je uit als de G in 'Gay'. 

Toen ik geboren werd dacht ik toch echt dat mijn ouders me Gheeta noemde, en niet een van de vele variaties daarop.

Schets de situatie even voor je: Je zit in een vrijwel onbekende klas en niemand weet wie je bent, wat je hier doet en of je niet gewoon in het verkeerde lokaal bent gaan zitten. Tijdens de welbekende plezierige voorstelronde vertelt Beppie over haar kattenobsessie en haar kattenverzameling, JanWillem schept op over zijn o zo grote spierballen en zo heb je nog wel een paar figuren rondlopen. Dan kom ik, en vertel dat ik Gheeta heet. Oke, daar zijn nog geen problemen mee, want dingen naspreken kan elke gek, dat hebben we al geleerd toen we nog in de wieg lagen. Dus tot hier zijn er geen problemen met mijn o zo moeilijke naam. 

Maar als ik dan een paar uur later hoor dat de klassenlijst wordt opgenoemd, krijg ik weer door hoe laat het is. De eerste problemen komen al met het vinden van mijn voornaam, en of ik daarbij een jongen of meisje ben, dan komt de uitspraak, en hier is het punt dat iedereen de mist in gaat, hoe slim, geweldig, of geleerd diegene ook is. 'Is Gieter aanwezig'  'Is Geeta in het lokaal' 'Waar zit Keeta' 'Is Gayta er niet' en nog vele andere mooie versies heb ik al gehoord. Ik snap dat ik een lastige naam heb, maar de versie GIETER gaat wel heel erg ver....

Op dit probleem moest ik toch een soort oplossing bedenken omdat ik niet heel mijn leven meer wilde luisteren naar de prachtig mooie creaties van leraren en andere mensen die mijn namen proberen uit te spreken, en dus zeg ik nu vaak mijn naam al zelf, voordat iemand anders de kans heeft om hem te zeggen, en het werkt!