Ik heet Kieta

Even ter informatie voor de mensen die me niet kennen, mijn naam spreek je uit als 'Kieta', de K spreek je uit als de G in 'Gay'. 

Toen ik geboren werd dacht ik toch echt dat mijn ouders me Gheeta noemde, en niet een van de vele variaties daarop.

Schets de situatie even voor je: Je zit in een vrijwel onbekende klas en niemand weet wie je bent, wat je hier doet en of je niet gewoon in het verkeerde lokaal bent gaan zitten. Tijdens de welbekende plezierige voorstelronde vertelt Beppie over haar kattenobsessie en haar kattenverzameling, JanWillem schept op over zijn o zo grote spierballen en zo heb je nog wel een paar figuren rondlopen. Dan kom ik, en vertel dat ik Gheeta heet. Oke, daar zijn nog geen problemen mee, want dingen naspreken kan elke gek, dat hebben we al geleerd toen we nog in de wieg lagen. Dus tot hier zijn er geen problemen met mijn o zo moeilijke naam. 

Maar als ik dan een paar uur later hoor dat de klassenlijst wordt opgenoemd, krijg ik weer door hoe laat het is. De eerste problemen komen al met het vinden van mijn voornaam, en of ik daarbij een jongen of meisje ben, dan komt de uitspraak, en hier is het punt dat iedereen de mist in gaat, hoe slim, geweldig, of geleerd diegene ook is. 'Is Gieter aanwezig'  'Is Geeta in het lokaal' 'Waar zit Keeta' 'Is Gayta er niet' en nog vele andere mooie versies heb ik al gehoord. Ik snap dat ik een lastige naam heb, maar de versie GIETER gaat wel heel erg ver....

Op dit probleem moest ik toch een soort oplossing bedenken omdat ik niet heel mijn leven meer wilde luisteren naar de prachtig mooie creaties van leraren en andere mensen die mijn namen proberen uit te spreken, en dus zeg ik nu vaak mijn naam al zelf, voordat iemand anders de kans heeft om hem te zeggen, en het werkt! 

Life of a procrastinator

Het is als of iemand me daarboven, verschrikkelijk aantrekkelijk vindt, of gewoon mag!

Het bekende fenomeen, een toets, kwam na een welverdiende heerlijke rustige vakantie weer aan bod. Natuurlijk dikke vette stress omdat ik fantastisch getalenteerd ben in het ontzettend uitstellen van allerlei dingen, en met name belangrijke dingen. Maar omdat ik Gheeta heet, dacht ik dat het allemaal wel goed zou komen, en ik er weer mooi onderuit zou komen met een prachtige afgeronde 6. Maar die prachtig afgeronde 6 kreeg ik niet in handen, ik kreeg iets beters. Ik kreeg het fantastische cadeau dat de toets niet doorging. Natuurlijk las ik dit op twitter van andere mensen (blijkt maar weer hoe handig social media is), en kwam ik er niet zelf achter. Gelukkig bestaan er fantastische  mensen die deze vethandige informatie met me delen, en niet alleenmaar melden wat er vanavond op het menu staat, anders had ik dit geweldige inspirerende bericht niet kunnen schrijven, maar was ik ontzettend hard aan het leren (of toch niet...). Het moraal van het verhaal is dat het eigenlijk altijd wel goed komt, uiteindelijk. Met dit bericht wil ik trouwens niet duidelijk maken dat je laat moet beginnen met leren, want dan wordt de toets altijd uitgesteld, want dat zou een fantastische uitvinding zijn geweest!

 

waar het allemaal begon.

In den beginne, was er niets, en toen schiep de fantastische Gheeta deze blog. Eerst pakte zij een muis en toetsenbord, daarna zocht ze naar prachtige kleuren die haar blog beter deden lijken, en uiteindelijk drukte ze op ' publiceren ' , en daar was het begin, van een nieuwe ervaring. 

Hey beste bezoekers, vrienden, vriendinnen, buurmannen, buurvrouwen, familieleden en andere schepsels,


Ik ben Gheeta, 16 jaar oud,  zittenblijver, indo, etensliefhebber, prater, modeliefhebber en vooral een levensgenieter. Hier op mijn blog, kun je lezen over mijn leven, wat natuurlijk nogal vanzelfsprekend is, en over andere dingen die me eigenlijk helemaal niets aangaan maar waar ik toch graag over praat. Verder hoop ik dat het je wat interreseert, en dat je er vooral niks van leert!

Enjoy, and stay awesome!