'Mag ik even pinnen?'.
Het fenomeen pinnen kennen we al een tijdje. Maar het idee van de pinkassa kennen we pas een aantal jaar. Stel dat je niet weet wat een pinkassa is, dan wil ik je toch vragen om wat meer buiten te komen en een van de plaatselijke supermarkten te bezoeken.
Oké, het hele idee van een pinkassa is natuurlijk geweldig. Dat je niet uren hoeft te wachten op zo'n hele rij met vervelende mensen die het liefst zo gepast mogelijk betalen (geloof me, ik ken het). Of dat je als kassière gewoon even zegt 'gaat u gang' en dat de klant dan zijn plastic kaartje in jou ó zo technische apparaat stopt. Zo gepiept. Het scheelt ook een hoop moeite, naast het onthouden van je pincode, is er eigenlijk niet veel te doen als pinnende klant.
Maar waarom dan een blog schrijven over het 'pinnen bij de pinkassa'? Het antwoord is ook deze keer (net als alle vragen op mijn blog) erg voor de hand liggend; ik probeerde zelf eens de pinkassa uit. Nu volgt mijn verhaal (met wat dramatische bijeffecten).
Ik kwam aan met mijn overheerlijke delicatesse (genaamd een zak lays deep ridged chips, wat trouwens echt een van de betere chips smaken is!). Natuurlijk zocht ik een kassa, want hoe graag ik het ook wil, zomaar weglopen wordt nog steeds niet echt gewaardeerd door de medewerkers. Dus ik zocht een kassa en aangezien ik als arme student geen contant geld meer had was ik genoodzaakt om te pinnen, en waar kan dit beter dan bij de pinkassa?? Dus stond ik daar bij de pinkassa, de kassamevrouw scande mijn eten en het punt was daar voor mij om te betalen. Ik was nog een kleine stap verwijderd van het succesvol eten kopen in de supermarkt totdat ik opeens zo nodig de woorden 'kan ik even pinnen' moest zeggen.
Misschien snap je het niet of vind je het gewoon niet leuk (ik geef je immers die benodigde vrijheid van meningsuiting), maar het feit dat mensen vragen of ze mogen pinnen bij de pinkassa zorgt er toch wel voor dat ik ga twijfelen aan het IQ van anderen en dat van mezelf.
Maar goed, niets aan te doen en na deze tragische gebeurtenis ging het leven gewoon verder.
Drugs zijn slecht voor je, ze maken je raar.
Dat drugs slecht voor je zijn is een vaak bewezen feit. Dat je ze niet moet innemen is ook al vaak genoeg gezegd. Eigenlijk zijn we het als mensheid wel allemaal eens over het feit dat drugs simpelweg niet oké zijn, in ieder geval de gevolgen daarvan. Maar ik vind dat er achter elke negatieve kant ook zeker een positieve kant zit. Dus ook bij drugs. Je moet nu niet verwachten dat ik zelf de drugs heb ontdekt want zover is het nog niet gekomen.
Waar ik wel over ga schrijven heeft met zelfportretten te maken. Met de ingrediënten drugs en zelfportretten maak ik een mooi soepje van mijn blog.
Toen ik mijn tijd verspilde aan het bekijken van mijn Facebook time-line zag ik iets leuks. Na een paar verwijzingen (zoals dat altijd op Facebook gaat) kwam ik op een Belgische nieuwssite. Op die site zag ik iets vreemds, er was een onderzoek gedaan naar hoe drugs je creativiteit beïnvloeden. Volgens de bedenker van dit 'project' kun je niet echt beschrijven wat drugs met je doen, en daarom bedacht hij dit:
De bedenker van het project heeft een vrouw portretten laten tekenen. Niet zomaar wat saaie portretten, maar portretten die gemaakt zijn onder invloed van LSD. Je vraagt je nu waarschijnlijk af wat hier uit is gekomen, waarschijnlijk wordt het wat duidelijker als je de foto's ziet.
(als je niet weet wat LSD is; http://www.drugsinfoteam.nl/drugsinfo/lsd/lsd-feiten/)
Misschien mis je de uitleg bij de foto´s, jammer voor jou dat ik dit expres heb gedaan. Ik vind dat je bij kunst je eigen mening moet vormen en ik vind dit wel aardige kunst. Wat je wel moet weten is dat de tekeningen over een tijd van 9 en een half uur gemaakt zijn en dat de foto´s op chronologische tijd staan (in de goede volgorde). Dus dat is een aardig lange werking van het LSD.
Ik ben het volledig eens met de stelling van de bedenker van dit project. Je kunt niet beschrijven hoe drugs werken op het menselijk lichaam, dit kun je alleen meemaken. Hoe de bedenker dit project heeft weergegeven vind ik ook erg leuk, door de vele portretten zie je goed de ontwikkelingen die de vrouw maakt.
Naar mijn mening is het een geslaagd project, en het lijkt me tof om ook zoiets te doen, met iemand anders als proefpersoon, any volunteers?
Ik ben niet zo'n ''leestype'' maar sommige dingen zijn het gewoon waard.
Misschien herken je jezelf in mijn levensbeschrijving; een beschrijving zonder boeken. Dit klinkt misschien vreemd want je verwacht dat ik op school zit. Natuurlijk zit ik ook op school! Maar met boeken bedoel ik leesboeken, dingen die mensen als 'leesvoer' beschouwen of als een plezante tijdsbesteding.
Boeken zijn een wat minder belangrijke factor in mijn leven. Het is niet dat ik een of andere analfabetist ben of dat ik het haat om boeken te lezen. Het is gewoon simpelweg dat ik geen ontspanning kan vinden in het lezen van boeken en ook het feit dat ik er weinig tijd voor heb telt wel mee.
Waarschijnlijk is nu je grootste vraag, waarom gaat zo'n 'anti-lezer' nou een artikel schrijven over boeken. Heel simpel, ik behandel boeken die ik wel leuk vind om te lezen. Boeken zonder tekst of boeken waar je echt iets mee kunt!
Als eerste dit boek; 'what every man thinks about apart from sex'. Het boek lijkt indrukwekkend en spannend als je de titel bekijkt, maar wanneer je het boek opent zal de teleurstelling groot zijn als je ziet dat het boek volledig leeg is. Het boek maakt dan ook wel een prachtig statement en ik denk dat ik het boek vooral als notitieboek kan aanraden!
Speciaal voor alle taalnatie's die in mijn blog geregeld fouten zullen aantreffen, het 'taalvoutjes' boek. Ben jij een echte taalnatie, dan raad ik je dit boek zeker aan! En ik zou het boek ook zeker zelf lezen, dan voel je jezelf toch iets minder stom wanneer je een prachtige taalvout maakt.
Kakhiel is gewoon een ontzettend tof persoon. Behalve dat je hem kunt vinden op social media kun je nu ook een boek kopen van dit geniale brein. Het kost je wel wat centen maar dan heb je ook wat!
Ik weet niet hoe jij erover denkt maar van dit soort boeken houd ik altijd wel.Boeken met de meest achterlijke feitjes erin die werkelijk nergens op slaan. Deze boeken krijgen een dikke tien van mij!
Waar ik me nog het meest aan stoor bij mensen die spreken is het woordje 'eh..'. Het is niet alleen afleidend maar het wordt in grote mate ook nog een soort van vervelend. Maar waarom zeggen we eigenlijk 'eh...'? Zoek het maar uit in dit boek!
Als laatste dit boek. In een woord; magnifiek!
Jammer genoeg kan ik je literatuurlijst van Nederlands niet zo aanpassen dat je bovenstaande boeken mag lezen. Maar ik hoop dat ik je 'kader' van saaie boeken iets heb aangepast, en heb aangetoond dat er ook leuke boeken zijn.
Die ongemakkelijke situatie waar je net even geen vrienden wilt zijn, eigenlijk gewoon meer dan vrienden.
Misschien ken je het begrip 'friendzone' of in het nederlands de 'vriendenzone' (in het Nederlands klinkt het altijd minder interessant!). Misschien ken je het juist niet. Misschien ben je op het punt dat je het woord helemaal niet meer wil horen omdat je hopeloos in die ene friendzone zit.
Voor alle onwetende onder ons;in de friendzone komen betekent dat de vrouw liever vrienden met je wilt blijven terwijl jij eigenlijk meer wilt (in het Engels: let’s just be friends, afgekort “ljbf”).Nou dat dus.
Natuurlijk zijn er genoeg tips om uit die welbekende friendzone te stappen maar daar ga ik je niet mee helpen. Voor je problemen ga je maar naar 'hulp-sites-voor-hopeloze-friendzoners'. Het is ook niet dat ik verschrikkelijk gefriendzoned ben en daar met jullie over wil praten. Nee hoor, het onderwerp was gewoon interessant!
Zoals mijn trouwe bloglezers misschien van mij gewend zijn ben ik niet zoals alle andere bloggerdames, ik ben een beetje anders. Daarom ga ik jullie ook niet vertellen over de problemen van de friendzone, hoe je daar vanaf komt en hoe je een leuke relatie met iemand aangaat. Ik ga jullie de friendzone positief laten benaderen, want daar ben ik voor in het leven. Deze positiviteit ga ik mede mogelijk laten maken door iets wat een hoogtepunt is in mijn leven; 9gag (en andere sites die ik op internet vond). Hieronder volgt mijn lijstje-van- friendzone-internet-frutsels.
Deze vond ik het wel waard om te delen. Ik kom deze namelijk zo vaak tegen, dat je hem wel moet kennen! Zo niet, dan heb ik je leven verrijkt!
Deze vond ik weliswaar raar. Als er echt jongens zijn die de nagels van meisjes lakken en tegelijkertijd ook op meisjes vallen, stuur me een bericht en ik maak speciaal voor jou een date-advertentie op mijn blog!
Deze was gewoon meer dan waar. Eigenlijk zegt het plaatje het al, uit de friendzone komen is gewoon erg lastig.
Als laatste deze, dit zie ik wel vaker op social media of op andere blogs voorbij komen. Je gaat je op een gegeven moment toch afvragen of er nog een addertje onder het gras zit bij zo'n 'vriendschap'. Ik vind het dan ook niet helemaal gek dat er uit zo'n 'vriendschap' een gezellige relatie ontstaat!
Oké ik geef het toe, deze foto's waren een beperkt aanbod van alles wat je over de friendzone kunt vinden over het internet. Maar als ik door was gegaan had deze post intens lang geworden en had je op een gegeven moment geen zin meer om te lezen en dat wil ik zeker voorkomen! Wil je nou nog meer weten over de friendzone, typ dan 'friendzone' in bij google en je vind een hoop meer wijsheden over de gevaarlijke friendzone. Nou beste lezers, heb een leuk leven and don't get friendzoned.
De toekomst is nog ver weg, maar hij staat sneller voor de deur dan je denkt.
Vaak krijg ik als bijna examenleerling de vraag wat ik na school wil doen. Studeren is dan altijd mijn antwoord, net zoals iedere andere scholier. Maar of dit nou echt is wat ik wil.. Natuurlijk niet! Het liefst zou ik gewoon stoppen met alles wat met school te maken heeft (vooral nu de toetsweek weer in het vooruitzicht is) en gewoon even dingen gaan doen die me leuk lijken.
Een van de dingen die me het tofst lijken is het idee van de hippiebus. Gewoon met een paar vrienden een hippiebus kopen of een grote camper. Als die stap voltooid is, gaan we gewoon rijden, heel ver hier vandaan en naar plekken die ik nu nog niet eens ken. Een busje dat je zelf beschilderd hebt en waarbij je de stoelen hebt vervangen door bedden. Het leven is dan simpel en elke dag ontmoet je nieuwe inspirerende mensen. Je leeft van een zak vol munten en wat er op je pad komt dat merk je wel. Dat lijkt me nou leven! Gewoon leuke dingen doen, grappen maken, muziek luisteren en een beetje hippie zijn.
Maar zoals elke simpele scholier zit ik morgen weer in de schoolbanken, weg te dromen bij het idee van de hippiebus. Want ten eerste kan ik de hippiebus niet betalen en ten tweede wordt het lastig als trouwe Hema-medewerker. En aan de andere kant mag ik ook niet klagen, mijn leven is nu ook al leuk. Ik doe toffe dingen, heb keileuke vrienden, maak misschien iets te veel grappen en ik kan ook naar muziek luisteren wanneer ik wil. Alleen de hippiebus ontbreekt nog.
.jpg)
