Je kent het moment vast wel van vroeger (of nu), het geluid dat je kreeg als je, je oor tegen een schelp aanhield. Fantastisch was de ervaring op dat moment, en hoe kon het dat je zomaar de zee hoorde, terwijl je niet eens in de buurt was van de zee?
Nu ben ik oud en wijs, en heb ik al genoeg verhalen gehoord over hoe het nou echt kan dat je de zee hoort. Maar vroeger werd me iets heel anders wijsgemaakt.
Als ik een paar dagen dat ik naar het strand was geweest mijn oor tegen de schelp aanhield, hoorde ik de zee nog steeds. Toen ik nog lief en onschuldig was geloofde ik mijn ouders op hun woord, en keek dus niet raar op toen ze vertelden dat er een slakje in de schelp zat, die in mijn oor het geluid van de zee fluisterde.
Achteraf schud ik mijn hoofd, meerdere malen zelfs.
Ik moet bekennen dat ik nu ook nog eens aan mijn schelpen luister, hoe vreemd het er ook uitziet, maar het is in ieder geval een mooie herinnering.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten